لرزش هوا :

یکی از اثرات نامطلوب عملیات آتشباری لرزش هوا است .صدای مهیب و ناگهانی آن آشفتگی ساکنین و بروز مشکلاتی را در پی دارد .لرزش هوا محصول جریان انرژی در هواست که طیفی از فرکانس ها بین 1/0 تا 200 هرتز را در بر می گیرد .

با توجه به اینکه گوش انسان لرزش های هوا با فرکانس کمتر از 20 هرتز را احساس نمی کند این فرکانس ها بصورت لرزش بر سازه ها اثر می گذارند . حداکثر لرزش های هوای قابل قبول برابر با 134 دسی بل است که این حداکثر بر اساس حداقل احتمال تخریب سطحی سازهای مسکونی می باشد .

عوامل تأثیر گذار بر لرزش هوا :

1. میزان خرج در هر تأخیر
2. فاصله زمانی بین تأخیر ها
3. بار سنگ و فاصله داری
4. میزان گل گذاری
5. نوع گل گذاری
6. عمق خرج
7. پوشش فتیله انفجاری
8. محصوریت خرج
9. نوع و ضخامت روباره
10. وضعیت آب و هوا و باد

راهکارهای کاهش لرزش هوا :

 حصول اطمینان از محصور بودن صحیح خرج با توجه به نکات زیر:

• استفاده از گل گذاری با طول کافی و ترجیحاً با استفاده از مواد یکنواخت و درشت دانه
• در نظر گرفتن بار سنگ کافی برای ردیف اول چال ها
• عدم انتخاب بار سنگ بیش از حد به منظور جلوگیری از انفجار قیفی شکل چال ها
• حصول اطمینان از تأخیر درست چال ها به منظور جلوگیری از انفجار قیفی شکل
• قرار دادن 300 میلی لیتر ماسه یا خاک بر روی فتیله انفجاری
• محدود کردن میزان خرج در هر تأخیر
• مینیمم کردن تعداد آتشباری ها
• انتخاب زمان تأخیرها به گونه ای که انفجار در دیواره با سرعتی پایین تر از سرعت صوت پیشرفت کند.

 

S/t_r<V_s

S = فاصله داری در چال ها

_rt= تأخیر بین چال های انفجاری ( ثانیه )

_sV= سرعت صوت (340 m/s)

طراحی آتشکاری با محدود سازی ضربه هوا (airblast ) :

شدت ضربه ی هوای حاصل از انفجار از رابطه زیر بدست می آید :

AB ^(db) =154+20×logP(kpa)

نماد P نشان دهنده ی میزان افزایش موقتی فشار هوای منطقه ( بر حسب kpa ) است و برای انفجار خرج در یک چال گل گذاری شده به طور تقریبی :

P(kpa) : 3/3 ×(D/∛(W(kg) ^-1/2

P(kpa)  3/3

D = فاصله ی نقطه ی مورد نظر از چال انفجاری ( m )

W = جرم خرج موجود در چال (kg )

میزان خرجی که سبب ایجاد ضربه هوا به شدت AB در مسافت D می گردد از فرمول زیر قابل محاسبه است :

W=D³ × [10 ^((AB-154)/20/(3.3)] ^2.5

قطر چال های انفجار همزمان ایجاد کننده ضربه ی هوای AB مطابق رابطه ی زیر تعیین می شود :